HALİL ÖZCAN

Sure-i Fetih’in son ayeti , Efendimiz’in (SAV)  adının açıkça geçtiği ayetlerdendir. Orada ken-disinin Allah'ın (CC)  elçisi olduğu ifade edildikten sonra onunla birlikte olan Mü'minlerin "Kafirlere karşı şiddetli ve  çetin, kendi aralarında ise merhametli" oldukları buyrulur.  Aynı zamanda onların rüku ve secde ederek Allah'ın lütuf ve rızasını istedikleri belirtilir. İşte bunla-rın "Secde eseri nişanlarının yüzlerine yansıdığı" vurgulanır. Yani testide ne varsa dışına o sızar. Kişinin ismi ve mesleği , yaşamına , tabiatına yansımalıdır. Bir camide namaz kılıyorsu-nuz. Huzur duyuyor, kıraattan hoşlanıyorsunuz. Arkasında namaz kıldığınız görevliyi cami dı-şında gördüğünüzde  kılık kıyafet ve davranışlarına bakıp acaba bu Hoca O hocamıydı diye şaşırıyorsunuz. Hasbelkader bir mektebe ziyarete gitseniz okul Müdürü ile görüşmek isteseniz “İşte O” diye gösteriliyor. Önce kafanızdaki Müdüre sonra karşınızdaki Müdüre bakıyor  "Hayret, şimdi Müdürler  böyle mi oldu" demekten kendinizi alamıyorsunuz. Aylık, geliri sınır-lı olduğunu bildiğiniz birisiyle karşılaşıyorsunuz. Borcu ve sıkıntılardan beli bükülmüş, çocukları dahil herkesin elinde  her biri asgari ücret değerinde akıllı cep telefonu. Ortada böyle   tuhaf durumlar  var. Biri size  ilk gördüğün kişinin mesleğini tahmin et dese, durup uzun süre düşünmeniz lazım. Yine de söylesek tutma oranı zayıf. Herkes her meslekten anladığını söylü-yor. Lacivert takım ciğer kırmızısı kravat , hele hele alımlı çalımlı rozet, parmağına akik taşlı bir yüzük  takmış takıştırmışsa  aldatılmanız an meselesi. Kuzu postundan kurt  çıkabiliyor. Hayra mı yormak lazım şerre mi?  Modern dünya böyle galiba. Eskiden derviş derviş gibi, hoca hoca  gibi, kadı kadı gibi, müftü müftü gibi, hekim hekim gibi giyinir ve davranırdı. Hac seyahatimizde Medine-i Münevvere de bir piri faninin ziyaretinde bulunmuştuk. Bu zat aslen İzmirli olup,İsmi Mustafa Efendi idi. 80 li yıllardı “ Medeniye geleli kırk yıl oldu” demişti. Tanışırken her birimiz isimlerimizi ve memleketlerimizi söyledik. Sıra bize geldiğinde “Halil” gibi misin? demiş önce anlayamamıştım. Devamla O’nun ismini, ünvanını  taşıyorsun (Hz.İbrahim A.S.) o halde O’nun gibi olacaksın çünkü o misafirperver idi. Herkes taşıdığı isimle müsemma olmalı diye tembih ve tavsiyede bulunmuştu. Bilirsiniz, kanadı kırık kuşla derviş hikayesi vardır: Hz. Süleyman  hem   Peygamber hem de saltanat sahibiydi. Hem insanlara hem de hayvanlara  adaletle hükmederdi. Bir gün bir kuş,  kanadını bir dervişin kırdı-ğından Hz.Süleyman’a şikayet eder. Suçlu dervişi buldurur, huzuruna getirtip sorar: "Bak, bu kuş senden şikayetçi. Niye kırdın  kanadını?" Derviş :  "Sultanım, Allah bu mahlukatı ademoğ-lunun hizmetine vermiştir. Ben, bu kuşu avlamak istedim. Yine de ona kaçması için fırsat ver-dim, fakat o bekledi. Adeta; "Gel beni tut, ne istiyorsan yap" der gibi. Ben de teslim olacağını düşünerek üzerine atladım. Tam yakalayacakken kaçmaya çalıştı. O esnada da kanadını incit-tim." Bunun üzerine Hz. Süleyman kuşa : "Bak, bu adam da haklı… Sen niye kaçmadın? O sa-na sinsice yaklaşmamış. Neticede sen uçup kaçabilirdin. Şimdi kolum kanadım kırıldı diye şikayet ediyorsun." Kuş itiraz eder:   "Efendim, bu  kişi bir avcı olsaydı o zaman hemen kaçar-dım.  Ben onu derviş kıyafetinde gördüğüm için kaçmadım. Bundan bana zarar gelmez diye düşündüm. Derviş olanın ne işi olur böyle şeylerle." Hz. Süleyman bu savunmayı beğenir ve kuşu haklı bulur. Kısasın yerine gelmesi için  "Dervişin kolunun kırılması gerekir" der. Kuş: öy-le yapmayın!  Ne yapayım? "Efendim,  bunun kolunu kırarsanız, kolu iyileştikten sonra aynı şeyi yine yapabilir." Peki, ne yapalım? "Siz bunun üzerindeki derviş kıyafetini çıkartın. Çıkarınki diğer kuşlar benim gibi aldanmasın.”Der. Ves’selam…